Roodschouderslurfhondje

Introductie

Wat hoor ik daar ritselen? Wat op het eerste gezicht bladhopen lijken, blijken nesten te zijn van het roodschouderslurfhondje (Rhynchocyon petersi). Met hun lange snuit onderzoeken deze dieren elk gevallen blaadje. Wie weet zit er ergens een smakelijke duizendpoot verstopt?

Uiterlijk

Slurfhondjes staan bekend om hun lange, slurfachtige snuit. Die gebruiken ze om tussen de dode bladeren op zoek te gaan naar voedsel. Ze lijken op spitsmuizen, maar het zijn geen spitsmuizen: ze behoren tot een aparte groep die we sengi noemen. Het roodschouderslurfhondje is te herkennen aan zijn opvallend oranjerode kop en romp.

Leefomgeving

Roodschouderslurfhondjes komen voor in de bossen van Zuidoost-Kenia en Oost-Tanzania. Een aparte ondersoort leeft op de eilanden Mafia en Zanzibar. Ze geven de voorkeur aan dichtbegroeide omgevingen met veel struiken. Binnen hun territorium maken ze meerdere bladnesten waarin ze zich verschuilen voor roofdieren.

Voeding

Roodschouderslurfhondjes zijn insectivoren; dat betekent dat ze uitsluitend insecten en andere ongewervelden eten. Met hun lange snuit draaien ze elk blaadje om, op zoek naar een prooi. Op het menu staan onder andere duizendpoten, regenwormen en kevers. Sommige dieren specialiseren zich zelfs in het eten van parasolmieren.

Voortplanting

Slurfhondjes blijven hun hele leven bij dezelfde partner, maar brengen nauwelijks tijd samen door. Contact is er voornamelijk tijdens de paring. Het vrouwtje maakt een nest van bladeren en na een draagtijd van ongeveer 40 dagen worden er 1 tot 2 jongen geboren. Zij verzorgt de jongen alleen; soms bezoekt ze de jongen maar één keer per dag om te zogen. Na ongeveer 15 dagen stoppen de jongen met zogen en na 21 dagen zijn ze volledig zelfstandig. Het vrouwtje kan al binnen 80 dagen na de geboorte weer drachtig worden, wat kan leiden tot vier nesten per jaar.

Gedrag

Slurfhondjes hebben weinig contact met hun soortgenoten. Alleen tijdens de paring zoeken ze hun partner op. Omdat ze vaak worden bejaagd, hebben ze een uitstekend gehoor, een scherp zicht en een goed reukvermogen. Binnen hun territorium onderhouden ze meerdere bladnesten, die dienen als schuilplaats tegen roofdieren. Het mannetje is territoriaal en markeert zijn gebied met geurklieren.

Status

Hoewel het roodschouderslurfhondje op dit moment niet bedreigd is, vormt habitatverlies een probleem in de toekomst. Door ontbossing voor houtskool en brandhout raakt hun leefgebied versnipperd, waardoor er steeds minder ruimte overblijft om te leven. 

Bijzonderheden