Op de droge prairie bij Goudkoorts in Serenga leven de zwartstaartprairiehonden (Cynomys ludovicianus). Op het eerste gezicht ziet het eruit als een kale zandheuvel, maar onder de grond bevindt zich een gigantisch systeem van gangenstelsels en kamers. Wees wel stil en rustig, want bij dreiging slaan de prairiehonden alarm en zijn ze verdwenen onder de grond.
Kenmerken
Leefwijze
Status
UiterlijkPrairiehonden worden vaak verward met cavia’s of stokstaartjes, maar om precies te zijn is het een grondeekhoorn. Door de zandkleurige vacht zijn ze goed gecamoufleerd tegen de droge ondergrond en daardoor moeilijk te vinden voor roofdieren. Twee keer per jaar wisselen de prairiehonden van vacht. Ze hebben een dikke vacht voor de koude winterperiode en een korte vacht voor de warme zomerperiode. Kenmerkend voor de zwartstaartprairiehond is het zwarte puntje aan het einde van zijn staart.
LeefomgevingDe zwartstaartprairiehonden komen voor van midden Noord-Amerika tot aan Mexico. Hier leven ze op de prairies en droge grasvlaktes. Soms komen ze ook in de buurt van steden voor en nemen dan de weilanden over, die worden begraasd door vee.
VoedingPrairiehonden zijn echte planteneters, alhoewel ze wel eens een uitzondering maken voor een sappige sprinkhaan. Het grootste deel van hun dieet bestaat uit gras, wat ook de meest voorkomende plant is op de droge prairie. Vetplanten en houtige struikjes worden ook gegeten, maar de meeste planten binnen het territorium van de prairiehonden zijn al snel verdwenen.
VoortplantingAlles gebeurt onder de grond, zelfs het paren. Wanneer het vrouwtje een draagtijd van +/- 35 dagen erop heeft, worden er 3 tot 6 jongen geboren. De jongen blijven tot ze 6 weken oud zijn onder de grond om te zogen. Wanneer ze boven de grond komen, maken ze kennis met de groepsdynamiek en de gevaren op de prairie. Na twee jaar (wanneer de jongen geslachtsrijp zijn) verlaten ze hun familiegroep en maken ze zelf een gangenstelsel waarin ze een eigen familie stichten.
GedragHet grootste deel van hun leven brengen prairiehonden door onder de grond. Een kolonie leeft in een gangenstelsel van soms wel 15 meter lang en 3 meter diep. Deze gangen zijn verbonden aan allerlei verschillende kamers. Zo is er een toilet, kraamkamer, slaapkamer, voorraadkamer, luisterkamer en een droogkamer. Ook hebben de gangenstelsels altijd twee in/uitgangen voor noodgevallen.
BijzonderhedenPrairiehonden zijn erg netjes aangelegd. Ze besteden veel tijd aan het schoonhouden en verstevigen van hun tunnels. Mocht een toilet vol raken dan gooien ze deze dicht en graven ze een nieuwe. Dode prairiehonden worden nooit boven de grond gevonden. Wanneer een dier overlijdt, wordt deze begraven in een kamer. Dit is om te voorkomen dat roofdieren worden aangetrokken tot de kolonie en om ziektes te voorkomen.
