Roodkuiftoerako

Introductie

In Rimbula vliegt de Roodkuiftoerako (Tauraco erythrolophus). Deze bijzondere vogels zijn belangrijk voor het behoud van een gezonde jungle. Ze slikken hun voedsel in één keer door en poepen daarna de onverteerde zaden weer uit. Hierdoor worden de zaden van bomen en andere planten verspreidt, waar de andere dieren ook van profiteren.

Uiterlijk

Toerako’s hebben hele bijzondere veren, want ze slaan namelijk koperdeeltjes uit hun voeding op in hun veren. Deze deeltjes worden omgezet in twee soorten koperpigmenten; Turacin (het rode pigment) en Turacoverdin (het groene pigment). Deze pigmenten zorgen voor de bijzondere reflecterende kleuren die zo kenmerkend zijn bij toerako’s. De roodkuiftoerako (zijn naam zegt het al) onderscheidt zich door de rode kuif boven op zijn kop.

Leefomgeving

Roodkuiftoerako’s komen alleen voor in Afrika. Ze zijn vooral te vinden in de beboste gebieden van Angola. Ze zijn in Angola zelfs zo kenmerkend, dat ze zijn uitgeroepen tot nationale vogel.

Voeding

Met hun speciale snavels weten toerako’s heel subtiel de zachte delen van planten en vruchten op te eten. Ze staan bekend om hun voorliefde voor bananen en weten ook onopgemerkt een banaan leeg te lepelen zonder de schil te beschadigen. Tijdens de broedperiode hebben ze wat meer behoefte aan eiwitten en eten dan ook insecten en kleine hagedissen. 

Voortplanting

Roodkuiftoerako’s bouwen een fragiel nest. In dit nest worden twee eieren gelegd in de vorm en grootte van een golfbal. Deze eieren worden 21 á 23 dagen bebroed door beide ouders. Wanneer één ouder zit te broeden brengt de ander voedsel langs. De jongen zijn zwart van kleur na het uitkomen en hebben kleine klauwtjes aan het uiteinde van hun vleugels. Met deze klauwtjes kunnen ze voorzichtig klimmen. Wanneer de jongen 28 dagen oud zijn, kunnen ze al vliegen en na 18 weken zijn ze volledig zelfstandig en verlaten de jongen hun ouders.

Ze zien er mooi uit, maar vriendelijk zijn toerako’s niet. Deze vogels zijn erg territoriaal en verjagen alle indringende soortgenoten binnen hun territorium. Om duidelijk te maken waar hun territorium zich bevindt, maken ze luide roepgeluiden. Wanneer er toch een indringer wordt gesignaleerd, zal er een heftig gevecht plaatsvinden, waarbij de toerako’s elkaar met hun sterke poten trappen.

Status

Roodkuiftoerako’s zijn niet bedreigd in het wild. Ze zijn echter endemisch in Angola: hun leefgebied wordt door de boskap steeds kleiner. Ook stroperij en illegale dierenhandel vormen een bedreiging voor de toerako’s. Doordat dit in de toekomst misschien een probleem kan vormen is er een EEP (soortbehoudprogramma) opgezet, waar WILDLANDS ook aan mee werkt. Zo blijft er een gezonde populatie in dierenparken behouden.

Bijzonderheden

Toerako’s hebben bijzondere poten, deze zijn pamprodactyl. Dit betekent dat de buitenste tenen zowel naar voren als naar achteren kunnen bewegen. Net als de meeste vogels hebben toerako’s vier tenen, alleen zijn de buitenste tenen iets bewegelijker.