Dierverzorgster Henny Boer 50 jaar werkzaam in dienst van het dierenpark

Een heel bijzondere mijlpaal in de huidige maatschappij is dit met recht wel te noemen: op 1 juli 2022 is het precies 50 jaar geleden dat dierverzorgster Henny Boer uit Emmen in het dierenpark van Emmen haar contract tekende. Zij is dus al 50 jaar in dienst van dezelfde werkgever! Een mooi moment om Henny in het middelpunt van de belangstelling te zetten (al houdt ze daar zelf helemaal niet van) en met haar terug te blikken op de afgelopen vijftig jaar.

Aan stoppen moet ze eigenlijk nog niet denken, de bijna 66-jarige Henny Boer uit Emmen. Zoals ze zelf zegt: “Ik kan me een leven zonder het dierenpark namelijk niet voorstellen.” En dat is helemaal niet gek; Henny’s vader, Gezienus Boer, werkte vroeger als hoofdoppasser bij het Noorder Dierenpark Emmen en dus kwam de jonge Henny al van kleins af aan geregeld met haar vader mee. “Dat waren compleet andere tijden. Zo werkte ik vanaf mijn twaalfde al mee op de apen- en vogelroutes. Een beetje snuffelen en een beetje meehelpen. Toen ik bijna 16 werd, kwam ik echt in dienst.” Dat was op 1 juli 1972. Henny krijgt op dat moment (en die heeft ze tot op heden nog steeds) personeelsnummer 5. “Oh, echt? Dat wist ik zelf niet eens! Het getal vijf is toevallig wel mijn geluksnummer. Als ik ergens een lot van koop of willekeurig een getal moet noemen, dan is dat standaard de vijf.”   

Andere tijden

In die jaren is het beleid wat er rondom de dieren gevoerd wordt, nog compleet anders. “Zo gingen wij gewoon met de chimpansees op de arm door het park wandelen. We wisten niet anders en dat deed je dus gewoon,” zegt Henny daarover. “Ook werden er bij ons thuis veel jonge dieren opgevangen, als ze bijvoorbeeld verstoten waren door hun moeder. En ons hele gezin, bestaande uit mijn ouders, een oudere zus, jongere broer en mijzelf, hielp dan mee met de verzorging. Zo weet ik nog goed dat we de jonge reuzenkangoeroe Lotje een tijd te logeren hebben gehad. Pa timmerde een hokje en mijn moeder naaide toen een soort van buidelzak voor haar. Lotje hupste dan bij ons door de woonkamer en wij moesten er ’s nachts ook gewoon mee uit om haar te voeden!” Dat er tegenwoordig helemaal anders met de dieren wordt omgegaan, daar is Henny eigenlijk wel blij mee. “Ik vind het voor de dieren veel fijner dat ze veel meer ruimte hebben gekregen, vooral hier in WILDLANDS en ook echt dier kunnen zijn. Dat is zo’n verbetering voor ze.”

Henny begint te werken op de afdeling kleine roofdieren en zorgt op die ‘route’ onder andere voor de caracals, woestijnvossen, neusberen, wasberen en haar favoriete diersoort de stokstaartjes. Later kwamen daar ook de uilenruïne, flamingo’s en de watervogels uit de eb- en vloedkooi bij. Henny: “Ik wist meteen: dit is het. Heb ook nooit iets anders willen doen. Het was erg hard werken en fysiek heel zwaar, maar wel ontzettend afwisselend door de vele soorten dieren. Ik heb dit ongeveer 25 jaar lang volgehouden. Toen kreeg ik helaas fysieke (rug)klachten en werd deze afdeling te zwaar voor mij. “ Toch denkt de dan 40-jarige Henny er geen moment aan om zich te laten omscholen en iets compleet anders te gaan doen. “Nooit”, zegt ze. “Na mijn herniaoperaties moest ik wel lichtere werkzaamheden gaan doen en kwam in de vlindertuin en het Biochron terecht. Dus naast de vlinders verzorgde ik in die tijd ook de toepaja’s en senegalgalago’s. Een hele overgang; van grof en koud werk ging ik naar warm en pietepeuterige werkzaamheden. Even wennen, maar gelukkig heb ik een brede interesse en het was leuk om totaal iets anders te doen.”

Verhuizen naar WILDLANDS

Een andere grote overgang was de verhuizing van Dierenpark Emmen naar WILDLANDS eind 2015, begin 2016. “Ik heb deze verhuizing als best heftig ervaren”,  zegt Henny. “Ik liep toen al 44 jaar rond in het oude park in het centrum van Emmen, langer nog als je de tijd ervoor met mijn vader meetelt! Dan ben je na zo’n verhuizing even het vertrouwde kwijt. Ik loop ook geregeld nog even een rondje door het Rensenpark, dat voelt heel nostalgisch. Maar inmiddels is WILDLANDS al net zo’n vertrouwde omgeving, waar ik elke werkdag met heel erg veel plezier naar toe ga!”

Volgend jaar gaat Henny met pensioen: “Als ik 66 jaar en 10 maanden oud ben.”  Ze is al een tijd niet meer fulltime aan het werk, maar parttime. Haar vaste werkplek is de Vlindertempel, waar ze voor de vlinders, netpythons, breedvoorhoofdkrokodillen, otters en verschillende vogel- en vissensoorten zorgt “Op de dagen dat ik niet in de Vlindertempel sta, ga ik vaak zwemmen. In warm water, want dat is fijn voor mijn spierreuma. Een groot deel van mijn leven draait nog steeds om het dierenpark. Te weten dat ik straks met pensioen ga voelt ook wel dubbel. Ik zal mijn collega’s en de dieren zo erg gaan missen en denk dat ik echt moet afkicken dan. Maar aan de andere kant is het vast ook heel lekker. Ik heb tijd om andere dingen te doen.” Ze schiet in de lach:” Ik zal wel een nieuwe hobby moeten zoeken. Wil ook graag vrijwilligerswerk gaan doen en lekker bezig blijven.” Maar als vrijwilliger in WILDLANDS zullen we haar niet gaan zien. “O, nee. Dan wil ik me ook overal mee blijven bemoeien. Ik ben nogal van het schoonmaken en dan zie ik mezelf nog steeds met de poetsdoek door de Vlindertempel gaan. Dus ik zit meer aan het begeleiden van activiteiten in een verzorgingshuis te denken. Wandelen met oudere mensen of het helpen bij de spelletjesmiddag of zo.”

Niet in het middelpunt

Henny gaat op haar vrije dagen ook graag shoppen met oud-collega’s Emmy en Annabel. “Dan gaan we naar een kringloopwinkel en is het een sport om leuke koopjes te scoren, bijvoorbeeld. En zo zijn er meer dames met wie ik nog steeds contact heb.” Zij vieren deze bijzondere mijlpaal van Henny ook met haar mee. Want ook WILDLANDS als bedrijf en de collega’s van Henny staan graag bij dit uitzonderlijke jubileum stil. En daarom wordt het gevierd met een lekker hapje en drankje. “Een glaasje port voor mij,” zegt Henny. “Maar geen speeches of andere gekke aandacht. Mijn vriendinnen komen allemaal wel mee, maar verder hou ik er niet van om in het middelpunt van de belangstelling te staan. Ik wil gewoon gezellig met elkaar samenzijn.” En zo zal het gebeuren: met een kruiwagen vol cadeaus én een glaasje port!