Breedvoorhoofdkrokodil

Introductie

In de donkere hoekjes van de krokodillenvijver in de Vlindertempel, schuilen de breedvoorhoofdkrokodillen (Osteolaemus tetraspis). Hier liggen ze verscholen te wachten tot er een makkelijke prooi voorbij komt. Gelukkig laten ze de driekielstraalschildpadden met rust, zij zijn iets te groot voor deze dwergkrokodillen.

Uiterlijk

De breedvoorhoofdkrokodil is de kleinste krokodillensoort ter wereld. Ze zijn helemaal aangepast op het leven en jagen in het water. Zo hebben ze een huidplooi achter in hun keel, waardoor er tijdens het eten geen water in hun keel terecht komt. Ook hebben ze speciale oogleden (een knipvlies), waarmee ze hun ogen beschermen tegen water en vuil. Doordat hun neusgaten boven op hun kop zitten, kunnen ze uren verscholen in het water liggen zonder dat iemand ze opmerkt.

Leefomgeving

Breedvoorhoofdkrokodillen komen in een groot deel van West-Afrika voor. Ze leven hier in verschillende moerasgebieden, bij voorkeur stromend water zoals rivieren en beekjes. Soms ‘wanneer de savannes opdrogen’ blijven er krokodillen achter die zich tijdens de droogte verbergen in holen onder de grond

Voeding

Breedvoorhoofdkrokodillen zijn echte roofdieren. Met hun aangepaste lichaam en eindeloze geduld zijn het zeer effectieve vissenjagers. Bewegingsloos wachten ze tot er een prooi voorbij komt en slaan binnen een paar seconden met hun sterke kaken toe.

Wanneer er weinig vissen zijn, gaan de dwergkrokodillen over op schaaldieren en amfibieën. Krokodillen die net uit het ei zijn gekropen jagen hun eerste maanden voornamelijk op waterinsecten.

Voortplanting

Breedvoorhoofdkrokodillen leven solitair, maar tijdens het voortplantingsseizoen komen ze samen om te paren. Wanneer een vrouwtje eieren wil leggen, maakt ze een grote nesthoop van rottende plantendelen. Alle omstandigheden, zoals de temperatuur en vochtigheid, moeten perfect zijn. Hierdoor is het erg moeilijk om een geschikte nestplek te vinden en komen vrouwtjes (wanneer ze een succesvol plekje hebben) hier ieder jaar terug. Er worden 10 tot 20 eieren gelegd met een harde kalkschaal. De eieren zijn bedekt met een slijmerige laag die voorkomt dat ze breken. Na 85 tot 105 dagen komen de eieren uit en maken de jongen een piepend geluid wat ervoor zorgt dat hun moeder ze in haar bek neemt en ze naar het water brengt. Na zes jaar zijn de jongen volwassen, maar er zijn niet veel breedvoorhoofdkrokodillen die dit halen. De kleintjes vormen namelijk een lekker hapje voor roofdieren.

Gedrag

Net als alle andere reptielen zijn krokodillen koudbloedig. Dit betekent dat ze hun eigen lichaamstemperatuur niet zelf kunnen regelen. Door op te warmen in de zon, stijgt hun lichaamstempratuur en worden ze actief. Doordat ze niet op hun prooi kunnen kauwen, slikken ze hele stukken vlees en bot in een keer door. Om dit goed te kunnen verteren, slikken krokodillen stenen door die daarnaast ook helpen als ballast tijdens het zwemmen.

Status

De breedvoorhoofdkrokodil heeft het in het wild niet makkelijk. Door klimaatverandering en het opdrogen van hun leefgebied, blijft er steeds minder plek over om te (over)leven. Ook speelt jacht een grote rol. Deze krokodillen zijn erg makkelijk om te vangen en worden veel verkocht op markten voor hun vlees, waardoor ze op sommige plekken bijna zijn uitgestorven. Om een gezonde populatie te behouden binnen dierenparken, is er een EEP (soortbehoudprogramma). Hier werkt WILDLANDS ook aan mee.