Groene zeeschildpad

Introductie

In het rif aquarium van Animazia zwemmen de indrukwekkende groene zeeschildpadden (Chelonia mydas). Met hun papegaaiachtige ‘snavel’, schrapen ze daar de algen van de rotsen. Binnen dierenparken zie je deze bijzondere verschijning niet veel. Dus wanneer de groene zeeschildpadden eens in het echt wilt zien, loop dan bij Animazia naar binnen als je in WILDLANDS bent!

Uiterlijk

De groene zeeschildpad is de op één na grootste zeeschildpaddensoort ter wereld. Met zijn sterke voor- (die als peddels dienen) en achterflippers (deze dienen als stuur), kunnen ze een snelheid van wel 35 km/uur halen. Anders dan bij landschildpadden hebben zeeschildpadden een gestroomlijnd schild. Het schild van de groene zeeschildpad wordt vaak begroeid door algen of kleine zeedieren zoals zeepokken. Het groen uit de naam heeft niks te maken met het schild, maar juist alles met het onderhuids vet wat de schildpadden een groene kleur geeft.

Voeding

Volwassen groene zeeschildpadden zijn echte planteneters, maar dat zijn ze niet altijd geweest. Wanneer ze nog jong zijn, hebben ze extra eiwitten nodig om te groeien. Jonge groene zeeschildpadden eten daarom verschillende andere zeedieren zoals kwallen, weekdieren en zeesponsen. Wanneer ze ouder worden, zijn het strikte vegetariërs en eten ze met name algen en zeegras.

Voortplanting

Na de paarperiode keren alle vrouwtjes terug naar hun geboortestrand om eieren te leggen. Dit is ook het enige strand waar ze hun eieren kwijt willen. De warmte van het zand waar de eieren in liggen bepaalt het geslacht van de jongen. Bij warmer zand dan 28C° komen er vrouwtjes uit het ei en bij kouder zand komen er mannetjes uit. Wanneer de jongen uit het ei kruipen begint hun leven vol gevaar. Duizenden jonge schildpadjes willen tegelijkertijd naar de zee. Veel roofdieren liggen dan op de loer voor dit ‘all you can eat’-buffet. En ook in de zee schuilt overal gevaar voor deze mini-schildpadjes. Uiteindelijk bereikt maar 1 op de 100 schildpadden hun volwassen leeftijd.

Gedrag

Groene zeeschildpadden leggen in hun leven enorme afstanden af. Per dag kunnen ze wel 20 tot 90 km zwemmen. Dit doen ze vooral als ze terugkeren naar hun geboortestrand. Door de golven te volgen en gebruik te maken van hun magnetisch kompas, weten ze altijd hun weg weer terug te vinden. Normaal gesproken leven de schildpadden solitair, maar tijdens de legperiode keren ze in grote groepen terug naar ‘hun’ strand.

Status

Veel bedreigingen hangen de groene zeeschildpad boven het hoofd. De tweede naam ‘soepschildpad’ spreekt al boekdelen. In veel culturen is het nog steeds erg populair om schildpaddenvlees en hun eieren te eten. Ook speelt vervuiling een grote rol in hun bedreiging, plastic wordt aangezien als voedsel én de schildpadden raken verstrikt in de netten van vissers. Door de opwarming van de aarde kruipen er bijna alleen vrouwelijke schildpadden uit het ei, hierdoor zijn er steeds minder partners voor de schildpadden om zich voort te planten.

Bijzonderheden

Soms lijkt het of de zeeschildpadden die aan land komen huilen, dit is niet zo. Zeeschildpadden hebben namelijk een speciale traanklier waarmee ze zout afscheiden. Tijdens het eten van hun voedsel krijgen ze enorme hoeveelheden zout binnen. Hun nieren kunnen dit niet aan en daarom hebben ze een extra orgaan die deze taak overneemt.